Supercell, 28-07-2005, Olsene (bij Deinze, Oost-Vlaanderen, B)

De aanloop tot de supercel vanuit Mons tot bij Deinze


Pagina 2: vlakbij de stijgstroom te Olsene

Eerste zicht op de van afgeplitste wolk van de cel over het zuiden van West-Vlaanderen. We waren ons eerst gaan positioneren op de Carestel bij Bergen, omdat het de sterkste onweerszone schijnbaar die richting uitging. Daar bleek dat de bestaande onweersbuien over Frankrijk het begaven, en een kleine ronde echo naderde Menen vanuit Frankrijk. We twijfelden eerst nog er achteraan te gaan omdat ik dacht dat het om zwakke hoogteconvectie ging, tot de echo zich vervormde tot een driehoek met punt achteraan ipv een schijf. Het bleek een erg goede beslissing te zijn daar achteraan te gaan.
Ook het telefoontje met Wouter L. overtuigde me toch maar die richting uit te gaan.

We naderden deze afgeplitste toren vrij snel, maar hij zag er toch nog wat magertjes uit vond ik.

We belanden in Wevelgem en stopten direct van de snelweg af bij het vliegveld (open ruimte). Daar stonden we recht onder de onderkant van de stijgstroom. Hij was donker maar roerloos, en er viel geen druppel uit. Ten westen van ons een egale grijze neerslagzone, blijkbaar de resten van de 'moedercel' die duidelijk zienderogen verzwakte.

Opnieuw uitgebreid getelefoneerd met Wouter, en met zicht op de langzaam wegtrekkende 'dochtercel'. Deze ging langzaam naar het NO. Iets later (zie 2de foto hieronder) begonnen zich enkele valstrepen onder de basis af te tekenen, maar ook nu nog vrij aarzelend en duidelijk nog geen zware regen of hagel.

Net na de 'dochtercel' zat er nog een kleine congestustoren. Alle tekenen hierin wezen toch op langzame rotatie, maar het ding was te dun om ooit tot iets uit te kunnen groeien, maar er net onder staand was het wel een erg fotogeniek ding.

De uitlopers van de congestus, in de verte de 'dochtercel'. We hadden hier al besloten deze te gaan volgen via de E17.

De 'dochtercel', hoewel nog in volle groei, toonde hier zelf al tekenen dat ze zou gaan splitten in 2 torens.

In het korte stukje zuidwaarts richting E17 kregen we nog even zicht op de uitgestorven 'moedercel'. Links de laatste onderste flarden van de vermoedelijk eerder stevige stijgstroom verdwijnen in de hogere wolkenbasis. Rechts de nog vrij scherpe rand van de uitgestrekte neerslagzone die kilometers ver noordwaarts uitwaaierd met lichte regen.

Op de E17 ter hoogte van Kortrijk haalden we de congestus weer in, ondanks zijn smalle voorkomen leek deze het niet al te snel te willen opgeven. In de verte onze 'dochtercel' waar we op aasden.

En dit is ze dan, onze uit al zijn proporties gegroeide 'dochtercel'! Eerst ter hoogte van Kruishoutem zagen we al dat neerslagstrepen vrij zwaar en scherp afgebakend werden. Het stelde allemaal nog niet zo veel voor, maar het was duidelijk in volle groei. En wat eerst van opzij vanaf de E17 nog leek op een kleine ontwikkelende shelf, bleek uiteindelijk onze stoutste verwachtingen te overtreffen. We reden af bij de afrit Olsene, iets voor Deinze, en reden regelrecht naar de stijgstroom van... Een in volle expansie zijn stijgstroom van een supercel!

Pagina 2: vlakbij de stijgstroom te Olsene



T  -  Technisch



© Skyscapes 2005