Het riviertje geflankeerd door bomen met erachter de kale veenhelling.
Aan postkaarttaferelen geen gebrek.
Het harde middaglicht ging zich met het zakken van de zon splitsen in een warme tint op de door de zon belichte delen en een cyaan, blauw of grijze tint in de schaduwgebieden.
De enorme open vlakte van het natuurreservaat onder het avondlicht.
De zakkende zon zorgt voor verbluffende taferelen. Uitgerekend als het veen onder sneeuw op z'n mooist is, is er nergens geen mens meer te bekennen.
Kort voor zonsondergang de laatste tweedeling van het licht: een rood fragment zon in een steeds meer door blauw overheerst landschap.
Tenslotte verdwijnt elke warme tint en verzinkt het veen in een kouder wordende avond.
