Een eind voorbij Luxemburg stad kwamen we eindelijk in een regenvrij gebied aan. We reden de snelweg dicht bij Trier af bij Flaxweiler, waar er hoge en open stuk landschap te zien waren. Hoeveel geluk we hadden met onze keuze daar zou pas iets later duidelijk worden.
Ten noordwesten van de snelweg ging de vrij egale regenzone van het vrij saaie onweertje over Luxemburg stad. Ten zuiden van ons een vrij uitgestrekte wolkenbasis, voorlopig regenvrij. Een boterham en wat observaties later bleek er iets vreemd aan de hand te zijn: het onweertje ten noordwesten van ons bewoog zich parallel aan de autosnelweg, en bleef dus min of meer even ver van ons, maar die afgescheiden basis kwam onze richting uit en groeide onderaan verder en donkerder uit. Deze stevende dus af op een botsing met het parallel schuivende onweer.
Er was veel turbulentie en er waren bizarre, gebogen wolkenpatronen, maar niks dat wees op een georganiseerde stijgstroom of op rotatie. Hieronder een zicht op de wolkenbasis in zuidelijke richting.
Dezelfde wolkenband, zicht naar het oosten, daar zat dus wel wat ontwikkelende neerslag op.
Olivier is de wolkenstructuren uitgebreid aan 't vastleggen!
De roerige basis komt steeds dichterbij, het onweertje achter ons blijft echter op gelijke afstand.
Zicht richting Luxemburg stad (met snelweg): rechtsonder de donkere basis die de rand van het noordwestelijke onweertje uit Luxemburg flankeert, links de inlopende wolkenband.
Steeds mooiere en gedetailleerder wolkenstructuren boven ons, de band kwam nu echt dicht bij de neerslagrand van het onweertje.
Opnieuw zicht richting Luxemburg, links de inlopende band, rechts de neerslagrand van het onweertje.
Het begon te druppelen, en we besloten ons langs de andere kant van de snelweg op een hoge plaats te gaan installeren, om een duidelijker beeld te krijgen van de botsing. Bovendien kwam de bliksemactiviteit uit Luxemburg stad dichterbij, met af en toe een mooie ontlading uit die richting.
En toen ging het snel: de botsing was een feit, en opeens schoten enkele kraakheldere ontladingen door de vallei. Veel waren het er niet, maar de afstand was ergens tussen de 1 à 2 kilometer. We hebben nog geprobeerd er wat uit de losse pols te fotograferen, maar er waren er te weinig. Eén ontlading had maar liefst vier verticalen uit die rand, voor de regen uit. Jammer dus dat we niet kunnen vastleggen hebben, maar goed een fototoestel is geen video, je moet daar zeer veel geluk of een gigantische buffer op de camera hebben.
En toen gebeurde er iets nog vreemder. Vanuit de verte richting Luxemburg doemde ineens iets op, wat ik al snel als een shelfcloud herkende. Na het gezapig langstrekkende onweertje was dit wel andere koek: in een razend tempo kwam deze muur afgestormd, iets verder naar het oosten dan onze positie, dus meteen maar snel terug de andere kant van snelweg overgestoken, en meteen een open helling opgereden bij Oberdonven, een paar kilometers oost van de afrit Flaxweiler. Verder commentaar is voor de volgende foto's niet echt meer nodig...
Foto hieronder: 20:34:40u
20:35:30u
20:35:36u
20:35:40u
Hier hebben we een open plaats gevonden, zowat het hoogste punt ten NO van Oberdonven.
Foto: 20:45:32u
20:46:04u
20:48:16u
20:48:16u
20:48:56u
De snelheid waarmee de fractus in de shelf ingezogen werd was soms verbijsterend!
Ondanks het wat groenige/cyane licht is er (bij ons toch) niet het minste bolletje hagel naar beneden gekomen.
Foto:20:49:32u
Ook de 'whales mouth' was, door de lage fractus, en de snel inzettende regen, niet erg imposant.
20:51:40u
En dan de zondvloed... Een ongelofelijke massa water sloeg naar beneden, vooral horizontaal. We stonden natuurlijk op een hoge open plaats, maar zelfs met ons gezamenlijk gewicht ;-) stond te auto flink te schommelen in de zware windstoten. Mijn schatting, rekening houdend met de hevigheid en lange duur, en het lange naregenen ligt in de buurt van 45-50mm.
Het zicht was niet veel meer dan 50m meer, bij momenten zelfs minder. Zoals hierboven al vermeld, geen enkele hagelsteen waargenomen, en we hebben er kort na de bui ook geen meer gezien langs de weg. Wel was de brandweer op veel plaatsen bezig met pompen en ruimen. Op sommige plaatsen zagen we bakwagens vol stenen en slijk op de weg.
Op de snelweg iets later richting Thionville een enorme plas op het linkervak dat de brandweer nog niet ontdekt had. Een wagen voor ons die ene vrachtwagen wou voorbijsteken vloog aan hoge snelheid in een grote 30-40cm diepe plas, hij heeft maar net geen ongeval gehad en het stuur recht kunnen houden.
Het naregenen duurde te lang, en volgen zagen we niet zitten. Na de radar geraadpleegd te hebben wilden we nog een zuidelijker kleine cel onderscheppen, hopend op wat gebliksem, want het werd gauw donker en dan is het enige wat nog in aanmerking komt. Maar voor we te ver reden besloot ik toch nog wat telefoontjes te doen want bliksem kan ik niet controleren op mijn GSM. Er bleek geen bliksem meer op te zitten, maar op de route waren er prachtig stratuswolken die over de heuveltoppen trokken, en ook een cumulus Thionvillus bij THionville :-)
We maakten rechtsomkeer en reden naar huis (met nog een halfuur file bij de wegenwerken tussen Luxemburg en Namen). Onderweg in de buurt van Namen nog enkele losse ontladingen gezien uit nog een andere, kleinere cel (perfect voorspeld op de soaring index kaartjes!) maar ze was niet actief genoeg om ervoor te stoppen. In het heel verre oosten zagen we ook nog flitsen van het grote MCS over het zuiden van NL.
Hieronder een radarbeeldje dat wat moet helpen verduidelijken. Het is nog bijna een uur voor het ons bereikte, maar alles ingrediënten zijn aanwezig.
De punt van de rode pijl toont onze waarnemingsplaats. Ten WNW van ons dus het langstrekkende onweer, iets ten zuiden ervan de iets later instormende boog die de shelf veroorzaakte. We hadden dus echt wel weer veel geluk dat we in die kleine opklaring terecht kwamen en zo weer een reeks leuke foto's konden schieten. Bijna alles rond ons zit dicht met drensregen en grijze troep...
